Home Verhalen Eva over Post Traumatisch Stress Syndroom (PTSS)

Eva over Post Traumatisch Stress Syndroom (PTSS)

“Ik kwam bij Jonx om behandeld te worden voor mijn posttraumatisch stresssyndroom. Ik kreeg EMDR en schrijftherapie. Ik heb deze behandelingen voor meerdere gebeurtenissen kunnen gebruiken en dat heeft voor mij meer geholpen dan verwacht. Eerder had ik deze behandelingen al gehad en werkten ze niet, ik had er dus vrij weinig vertrouwen in. Mijn therapeut vertelde me dat zij zag dat de verstoorde relatie met mijn moeder in elke situatie weer terugkwam en dat we beter de behandelingen daarvoor konden inzetten. Dan zou ik de overige nare gebeurtenissen ook minder gaan voelen volgens haar. Dit was de eerste keer dat de relatie met mijn moeder zodanig serieus werd genomen dat ik er aan kon werken, eerder werd mijn verhaal niet altijd geloofd.”

Een plekje geven

“Nu, twee jaar later, heb ik een lang verhaal over het leven met mijn moeder geschreven en langzaamaan ben ik de persoon die ze is meer gaan accepteren. Ik vergeet niet wat er is gebeurd, maar ik kan het beter een plekje geven. Dit zie je ook in het verhaal, de eerste pagina’s bevatten meer agressief taalgebruik dan de laatste pagina’s, waar ik juist wat vrediger taalgebruik in terugzie.

Mijn therapeute heeft me door deze behandelingen enorm bij gestaan, ze heeft me leren kennen en kon zien wanneer iets teveel voor me was. Dat heeft de therapie een stuk prettiger gemaakt. Het was nog steeds zwaar, maar ik kon tussendoor met haar lachen en ik heb een weg gevonden om een band met haar op te bouwen. Dat respecteer ik intens.”

Klusjes doen

“Mijn probleem stond vroeger in de weg van mijn dagelijkse leven, de gevoelens die ik tegenover mijn moeder had kwamen overal in terug. Denk aan de liefde die ik niet veel van haar heb gekregen en die ik probeerde te vervangen door veel klusjes te doen en cadeautjes te kopen voor anderen. Of de negatieve manier waarop mijn moeder over mij kan praten, die me vaak zo paranoïde maakte dat ik haar nooit wilde voorstellen aan andere mensen in mijn leven.

Ik heb nu geaccepteerd dat zij is zoals zij is. Ik kan het haar tot op zekere hoogte kwalijk nemen hoe het is gelopen, maar ik ben ervan overtuigd dat zij de kwalen niet inziet. Mijn therapeute heeft me laten inzien dat ik geen wrok tegenover iemand kan hebben die er niets aan kan doen. Dit heeft me heel erg geholpen, omdat ik meer op mijn eigen gevoel ben gaan vertrouwen en ik geloof dat ik goed genoeg ben, of mijn moeder dat nu inziet of niet.

Door mijn tijd bij Jonx ben ik veranderd van een puber met problemen naar een jonge vrouw met een zwaar verleden. Het verleden zal ik altijd bij me dragen, maar ik ben altijd dankbaar voor alle hulp.”

Bij Jonx in zorg, en dan?

1

Verwijzing

2

Intake

3

Adviesgesprek

4

Behandeling

5

Eindgesprek